Blog
Mag het een pepernootje minder dit jaar?
Menig ouder, leerkracht, pedagogisch medewerker of andere professional is deze dagen al druk bezig met de voorbereidingen voor weer een geweldig sinterklaasfeest.
Het is zo’n leuke tijd van het jaar, daar wil je gewoon iets moois van maken! Maar voordat je verder gaat met de voorbereidingen… Zullen we eens even terugblikken naar begin december vorig jaar?!
Denk nog even terug aan je kind(eren) thuis, bij je activiteit of in de groep…
Rode wangen, druk, druk, druk, kortere lontjes, sommige kinderen huilen om het minste of geringste…
De spanning is dan al zo lang opgebouwd: van de vele sinterklaasjournalen met een spannende verhaallijn, de intocht, schoen zetten, vieringen op het werk, school, bij opa en oma, schoen zetten in de winkel, etc. etc. En ja, de pietengym op school natuurlijk. En bij zwemles het pietenzwemmen, bij gitaarles het pepernotenorkest en oja, leuk, de sintjudoles. Maar het leuke feest is eigenlijk niet leuk meer…
Een paar pepernootjes zijn heerlijk, wat snoepjes erbij, maar door die enorme hoeveelheid suiker die er die weken bij de kinderen naar binnengaat, worden ze druk en moe. Daardoor willen ze nog meer snoepen, worden ze nog drukker en nog minder fit… Resultaat: halfgare kinderen op 3 december. En dan moet het ‘leukste’ nog komen, maar daar is dan al bijna geen puf meer voor…
“Ik zal blij zijn als de beste man weer vertrokken is”, zei je vorig jaar nog…
Nu je je weer even herinnert hoe overprikkeld kinderen kunnen raken van dit geweldig leuke feestje, kan je dit misschien meenemen in je voorbereidingen ervan.
Misschien als ouder dit jaar naar een viering minder gaan, zodat je kind(eren) van de rest meer kunnen genieten?
Misschien kan je als leerkracht er alert op zijn dat je niet ook nog tijdens de lunch een leuk pietenfilmpje opzet, zodat de kinderen weer even echt in de rust kunnen zakken?
Lekker sinterklaasmuziek opzetten tijdens het knutselen, gezellig! Maar als je ’s ochtends ook al bij een pietenvoorstelling was, misschien even niet…
Of wat denk je van een kadootje minder? Of een zakje pepernoten minder inslaan?
Zullen we al het leuks dit jaar iets meer doseren?
Zodat we op 5 december tegen elkaar kunnen zeggen: “Jee, wat een gezellige tijd is het toch. Zag je ze genieten?! Mooi was het he…”
Ik gun jou en je kind(eren) thuis of op je werk een hele fijne magische tijd toe, waar zij later met een warm gevoel aan terugdenken!
Blog
RESPECT voor alleenstaande ouders
Elke keer als mijn kind ziek is of ik zelf in de lappenmand, denk ik, voel ik: ‘Jeetje, je zou dit toch alleen moeten doen!?’
Elke keer als ik mijn partner vraag: “Wil je het even van me overnemen?” denk ik aan de alleenstaande ouder die niet af en toe zo’n back up heeft.
Als je kind midden in de nacht om jouw liefde en aandacht vraagt, terwijl je het niet (meer) kan geven…omdat je te moe bent… en je niet kan vragen: wil jij het nu doen?
Als je je zorgen maakt om je kind en die niet kan delen…
Je niet samen een plan van aanpak kan verzinnen..
Of een mijlpaal samen vieren….
Samen kan lachen om wat je kind nu weer uitgespookt heeft…
Als je vader en moeder in één probeert te zijn….
Als je bij de huisartsenpost zit laat in de avond, je je best doet om er te zijn voor je kind, terwijl je zelf het liefste zou willen huilen. En er dan niemand is met wie je door deze avond heen kan komen.
En ook niemand om vast te houden, als de rust weer teruggekeerd is. Om tegen elkaar te zeggen: Pff, dat was even spannend he…
En als je kind juist die nacht wakker huilend wakker wordt, terwijl je zelf niet meer kan…
Dan hoop ik echt dat er de dag erna een heel lief persoon jou een dikke knuffel geeft en het even van jou overneemt, zodat jij op adem kan komen!
Gelukkig hebben veel alleenstaande ouders wel een goed netwerk om zich heen verzameld om al deze momenten een heel klein beetje op te vangen.. (En volgens mij is dat ook cruciaal om deze jaren enigszins gezond door te komen) Maar dan nog: het grootste deel van de tijd moet je het toch zelf doen…
Heel heel heel soms lijkt het me heel even fijn: dat je niet van alles hoeft te overleggen, je niet ‘op een lijn’ hoeft te zitten en dat er echt rust is als je kind ligt te slapen….
Of de trots die je wellicht wel kan voelen: dat je het voor elkaar krijgt allemaal!
En terecht!! You rock!!
Je flikt het maar mooi!
Ik zeg het vaak hardop, maar nu hier nog eens zwart op wit:
Of je er nu bewust voor gekozen hebt zonder partner een kind op de wereld te zetten, het je overkomen is of later een keuze waar je achter stond, maar wellicht nog steeds zeer doet: RESPECT!
RESPECT voor JOU, voor alle ouders die het (grotendeels) alleen doen!